تعمیر آسانسور در منطقه 22
مرداد 6, 1403
آسانسور یک واژه فرانسوی برای اتاقکی متحرک است که به صورت عمودی از بالا به پایین و از پایین به بالا حرکت میکند ، که آسانسور به انگلیسی Elevator نامیده می‌شود و در زبان فارسی به آسانسور های حمل بار (بالابر) و به آسانسور های حمل انسان (آسان بر) گفته می‌شود.
هدف اصلی از طراحی و ساخت انواع آسانسور ها جابجایی و حرکت راحت تر و سریع تر اجسام و انسان ها به صورت عمودی بین طبقات می باشد.
طرح اولیه آسانسور برای جابجایی بار با استفاده از قرقره ها و نیروی انسانی مربوط به ۲۵۰ سال قبل از میلاد مسیح می باشد و اولین آسانسور مسافر بر مربوط به اوایل قرون وسطی برای جابجایی انسان و حیوانات اهلی بوده است.
آسانسور از اولین ماشین های ساده ساخته شده دست انسان است که به کمک او آمده است .
با توسعه و پیشرفت از لحاظ اقتصادی و علمی و فنی کشور ها ، دانش و علم سیستم های حمل و نقل عمودی همان آسانسورهای امروزی توسعه یافت .
با توجه و بررسی معماری ها و ساخت و ساز های گذشته میتوان نتیجه گرفت که امکان ساخت ساختمان ها در طبقات زیاد و ارتفاع بلند وجود داشت ولی بخاطر پله های زیاد و سختی حرکت انسان ها به سمت طبقات بالا باعث این میشد که تمایل زیادی به ساخت ساختمان های با ارتفاع زیاد نبود .
با توسعه آسانسور ها و پیشرف از لحاظ ایمنی ، اشتیاق مردم در استفاده از آسانسور ها ، ساختمان ها روز به روز بلند تر و دارای طبقات بیشتری شد ، این موضوع تا جایی پیش رفت که در امروزه یکی ار مشکلات مهم ساختمان های بزرگ کافی نبودن فضای در نظر گرفته برای آسانسور است ، البته این موضوع با انتخاب درست شرکت آسانسوری حل شدنی است چراکه شرکت آسانسوری با علم و دانش کافی تمامی موارد ساختمانی را درنظر گرفته و بعد تعداد و آسانسور ها و فضای کافی برای آن را طراحی و با مشاوره خوب شمارا در این امر یاری می نماید .
آسانسور های امروزی وسیله ای است الکترومکانیکی که با پیشرفت علم در حوزه الکترونیک و نیمه هادیها و هوش مصنوعی درحال پیشرفت و توسعه روزافزون می باشد .
لازم به ذکر است در طراحی آسانسور از علوم مختلفی مانند مکانیک ، برق و الکترونیک ، معماری و صنایع استفاده می‌شود ، به همین علت هیچگاه یک متخصص به تنهای طراحی و اجرا آسانسور را انجام نمیدهد .
در گذشته در صنعت آسانسور آموزش ها به صورت استاد و شاگردی و صرفا محدود به کارخانه های بزرگ بود
اولین آموزش رسمی آسانسور در سال ۱۹۹۵ میلادی با همکاری اتحادیه آسانسور و پله برقی انگلستان (Leia)با پروفسور یانوفسکی به صورت کوتاه مدت در انگلستان برگزار شد و به مرور زمان این اتحادیه با کمک و همکاری دانشگاه نورث همپتون انگلستان دوره های دانشگاهی آسانسور را در مقطع کاردارنی و کارشناسی آغاز نمود و از سال ۲۰۰۰ به بعد مقاطع کارشناسی ارشد و دکتری تخصصی تحت عنوان مهندسی آسانسور و پله برقی آغاز شد .
آسانسور در ایران :
صنعت زیبا و دوست داشتنی آسانسور در ایران قدمتی بالغ بر ۸۰ سال را دارد ، البته اگر نصب آسانسور در کاخ گلستان و آسانسور پالایشگاه آبادان را در نظر نگیریم، این صنعت بیش از ۸۰ سال قدمت پیدا میکند .
ولی آنچه قابل استناد در صنعت آسانسور می باشد ، آسانسور های نصب شده در زمان پهلوی اول درساختمان های اطراف میدان امام خمینی (سپه سابق) ، مانند باشگاه افسران ارتش ، کتابخانه ملی که توسط متخصصان خارجی و ایرانی های نسل اول آسانسور نصب و راه اندازی شد .
اولین آسانسور ها در ساختمان های بیش از سه طبقه در دوران پهلوی اول و آسانسور درآپارتمان ها از سال ۱۳۳۵ در دوران پهلوی دوم نصب و راه اندازی شد .
به همین دلیل میتوان دوران رشد صنعت آسانسور در زمینه طراحی نصب و راه اندازی آسانسور و تعمیر و نگهداری آسانسور را از سال ۱۳۳۵ به بعد نامگذاری کرد .
آسانسور های اولیه در ایران به صورت بسته بندی شده و پکیج از خارج از کشور به ایران آورده و نصب می شد .
اما به تدریج ایرانی هادر زمینه نصب و فروش آسانسور شرکت ها را تاسیس نموده و تقریبا از سال ۱۳۴۵ اولین کارگاه تولید درب آسانسور و کابین آسانسور با سرمشق گیری از نمونه های اروپایی شروع به کار کرد .
برای آموزش کامل تئوری و عملی آسانسور در سال ۱۳۵۳ جهت پرورش نیروی متخصص در نصب آسانسور دوره هایی برگزار شد که در هر دوره ۲۰ نفر تکنسین آسانسور موفق به کسب مدرک می شدند و این دوره ها از سال ۱۳۵۴ تا ۱۳۵۷ ادامه داشت و به جرات میتوان گفت دانش آموختگان آسانسور و تکنسین های آن دوره ها از ماهر ترین و مجرب ترین و کارآمدترین افراد در صنعت آسانسور ایران بوده اند .
در سال های ۱۳۵۴ و ۱۳۵۵ به بعد شرکت ها و کارخانه های متعددی شروع به کار نموده و صنعت آسانسور در ایران را روز به روز پیشرفته تر و کارآمدتر می کردند ، که از آنها می توان کارخانه آسانسور و پله برقی ایران در ابهر ، شرکت آمباربا در رشت که تحت لیسانس آمباربا اسپانیا ، … را نام برد .
اما بعد از پیروزی انقلاب اسلامی ، کارشناسان و متخصصین خارجی آسانسور از ایران رفتند و ایران تحریم اقتصادی شد .
واردات آسانسور قطع شد و سرنوشت شرکت های بزرگ به شرح زیر شد ،
شرکت ایران شیندلر توسط وزارت مسکن و شهرسازی اداره شد .
شرکت آسانسور و پله برقی ایران که سهام آن خصوصی بود تعطیل شد .
اوتیس آمریکا که در حال ساخت کارخانه بود نیمه کاره باقی ماند و وزارت بازرگانی عهده دار اداره آن شد .
و شرکت ایران آمباربا توسط بانک صنعت و معدن اداره شد .
و در آن زمان بود که جنگ تحمیلی ایران و عراق شروع شد و ساخت و ساز به جز موارد ضروری تعطیل شد و صنعت آسانسور هر روز ضعیف تر میشد و چون ایران تحریم اقتصادی بود شروع به ساخت قطعات مورد نیاز آسانسور در ایران به صورت محدود نمودند
اما بعد از جنگ صنعت ساخت ساز روز به روز پیشرفت و با آن صنعت آسانسور هم پیشرفت زیادی داشت تا سال های اخیر که تقریبا تمام قطعات آسانسور بومی سازی و ساخت داخل شد . از طرفی شرکت های بزرگ آسانسور اقدام به واردات انواع لوازم آسانسور را نمودند تا در این زمینه دست طراحان آسانسور و نصابان آسانسور باز باشد و بتوانند بهترین متریال ها را در شرایط مختلف برای مالکان مهیا کنند.
